Yumak Sepeti

Kaç kişi hatırlar bu kareleri. Üzerinde çay demlenen maşınga sobaları.Büyük annelerimizin küçük çıralarla yaktığı,sobaların içinde ekmekler,börekler…üzerinde kestaneler pişerdi.Karşıda bir çek-yat.Üzerinde öğrenciler için en değerli hazine olan ansiklopediler.Öğrenmenlerimiz ödev verdiğinde eğer bizde ansiklopedi yoksa hemen komşularımıza giderdik.İçersi sıcacık,içerde uyuklayan ailenin büyükleri. Dışarda kar yağıyorsa, pencere kenarlarından ayrılmayan biz.
Ne mutluyduk.Taaki annemiz içeri çekip yemeğe oturtuncaya kadar bizi.

şu kitabı okumanın tadı bile başkaydı değil mi?
Nedir bugün değişen. Belki televizyon başında,internette daha fazla kalışımız. Yoğun iş dünyası mı?çocuklarımızı okuldan gelişlerinde karşılayamadık biz. Onlar bizden öce geldiler boş eve. Halının üzerinde tahta oyuncakları ile oynayamadılar.
Bilmece sormadı büyükler ona. Hep birlikte uzun uzun akşamlar oturmayıp,kapıya gelen bozacıdan boza alamadılar.

İnsanların değerleri mi değişti acaba ?Çok kolay kalp kırar olduk. İşyerinde herkes herkesi ezmeye,küçültmeye kalkışıyor. Kardeşlik duyguları gelişmemiş. Büyükler sayılmaz, küçükler sevilmez olmuş. Hadi dönelim biz. Kendimize dönelim. Bakın penceren bakan mutlu çocuk hala orada….